Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Reece Hall]

Przez chwilę siedziałem jeszcze z podniesionymi rękami i przerażonym wzrokiem, w końcu powolnym ruchem podałem facetowi rękę i pozwoliłem pomóc sobie wstać. Wciąż się nie odzywałem, chociaż nakazywał mi to rozsądek - który, fakt faktem, nie dominował u mnie zbytnio - oraz Whyatt, czyli rozsądek nr 2.

[Andrew Morris Jones]

-Khm... - mruknąłem. -Przepraszam za nią. Znaczy, za psa. Ale zdenerwowałeś ją, więc właściwie sam jesteś sobie winny, a ja powinienem prawdopodobnie za nią pójść, bo na mnie też się wścieknie. - ostatnie słowa już tylko wymamrotałem.

[Reece Hall]

- To nie ja... - wymamrotałem równie cicho jak ten facet, właściwie bardziej do siebie i Calloway'a, niż do niego. A tak nawiasem mówiąc... Jak pies może się na kogoś wściec? Znaczy, wściec wiadomo, że się może - ale na kogoś?
- Jeśli pies nie jest psem... - podsunął mi usłużnie Whyatt, ale zignorowałem go. Nie był co prawda typem osoby, która z czegokolwiek żartuje, ale to niedorzeczne.
- Równie niedorzeczne jak ty, bracie. - parsknął Calloway, jednak sam nie wziął nawet pod uwagę tego, co powiedział Whyatt. Chciał mi po prostu dogryźć.
*Zamknij się, błagam, po prostu się zamknij.*, gdybym mógł, spiorunowałbym już wzrokiem Calloway'a.

[Andrew Morris Jones]

Przyjrzałem się uważnie facetowi. Tylko mi się wydawało, czy za każdym razem jego głos się odrobinę zmieniał? Nie wykluczone. Może ma rozdwojenie jaźni. Zanim jednak zdążyłem cokolwiek zrobić, wróciła Ellen, tym razem w postaci człowieka. Na szyi nadal miała czarną obrożę. Z wściekłością ignorowała obcego, usilnie patrząc tylko na mnie.
-Ellen, daj spokój, on pewnie nie miał na myśli tego, co pomyślałaś, że miał... - spróbowałem ją uspokoić, ale tylko na mnie warknęła.

[Reece Hall]

Ellen? To nie było imię tego psa? Teraz ja spojrzałem na nich jak na wariatów. Coś mi się rzuciło w oczy. Czy ta kobieta ma obrożę na szyi...?
*Może to moja wyobraźnia...*, zaczął Whyatt, ale niemal natychmiast Calloway mu przerwał.
*Raczej na pewno to twoja wyobraźnia*, mruknął wrednie, z przekąsem.
*Może to moja wyobraźnia...*, kontynuował niezrażony Whyatt. *Ale ta obroża wygląda identycznie jak obroża jego suki.*
Potrząsnąłem głową, żeby się zamknęli.
- Dobra, słuchajcie... - zacząłem, ale po chwili znowu potrząsnąłem głową i udzieliłem głosu Whyatt'owi. Westchnął.
- Owszem, ON, nie miał tego na myśli. - Whyatt wyraźnie zaakcentował słowo 'on'. - Może brzmi to nieprawdopodobnie, ale... - zaczął szukać słowa, nie wtrącałem się. - Ale jest nas tu trzech. Ja jestem Whyatt Cunningham. Mężczyzna, który cię obraził - wskazał na kobietę, co wydało mi się co najmniej dziwne i nie na miejscu, przecież pogryzł mnie pies, a nie człowiek. - nazywa się Calloway Sanderson. To jego głos słyszeliście w tamtej chwili. Tymczasem ten, kto zazwyczaj ma władzę nad tym... Ciałem... To Reece Hall. - 'wycofał się', przejąłem głos.
- Ehm... Tak. To ja. - uniosłem dłoń, zastanawiając się, jak Whyatt może tak swobodnie z nimi gadać.

[Andrew Morris Jones]

Ellen go zignorowała. Znaczy, ich. Postanowiłem na razie przyjąć, że w istocie jest tak, jak mówił...hm...Whyatt, po czym kiwnąłem powoli głową.
-Ja jestem Andrew Jones. A to jest, hm...Ellen. To ona c...was napadła. Jest moim chowańcem. A ja jestem...no...wiedźmą. - mruknąłem, myśląc, że żałośniej wypaść już nie mogę.

[Reece Hall]

- Wiedźmą? - otworzyłem szerzej oczy. Whyatt, gdyby mógł, dźgnąłby mnie łokciem. Zadowolił się w końcu przejściem do głosu, co jest niespotykane, w końcu taki z niego samotnik.
- Pomimo pogryzienia... Miło mi. - wyciągnął moją pogryzioną rękę do faceta i kiwnął głową kobiecie.
*Już myślałem, że się ukłoni*, mruknął Calloway. *Artysta w każdym calu.*
Whyatt oddał mi głos i ciało, więc stałem z wyciągniętą ręką, zastanawiając się co powiedzieć, żeby nie brzmiało jakoś nadzwyczaj głupio.

[Andrew Morris Jones]

-Yhm. - mruknąłem tylko. Ellen zaczęła ignorować także mnie.

[Andrew Morris Jones]

-No dobra... - powiedziałem powoli. -No dobra. Przyjmijmy na razie, że teoretycznie - czysto teoretycznie - jest was trzech w jednym ciele. Jak się to stało?

[Reece Hall]

- Nie pamiętamy. Po prostu jesteśmy. - wyjaśniłem kulawo. - Ale miło by było, gdyby jeden z nas odzywał się nieco rzadziej.
- Albo wcale. - wtrącił Whyatt.
Calloway prychnął.
- Te, wróżka, a umiesz jakieś zaklęcia?
Westchnąłem, unosząc oczy do nieba.
- Przydałoby się jakieś zaklęcie do zmieniania koloru oczu wraz z osobowością.

[Andrew Morris Jones]

-Umiem sprawić, żeby komuś głos uwiązł w gardle. - wyjaśniłem z całą serdecznością na jaką było mnie stać. -I żeby obsiadły kogoś pszczoły. Albo żeby kopnął go prąd. I parę innych przydatnych rzeczy.

[Reece Hall]

- To z tym głosem nawet by przeszło, ale jest jeden problem. - zauważyłem. - Mamy jedną krtań.

[Andrew Morris Jones]

-Może udałoby mi się wykombinować jakieś zaklęcie, żebyście wyglądali nieco inaczej. Na przykład... - zacząłem szperać w pamięci, szukając imienia gościa, który obraził Ellen -...Calloway'owi zrobilibyśmy tatuaż, a... Whyatt'owi zmienili oczy na niebieskie.
Ellen spojrzała na mnie z niedowierzaniem, że chcę pomóc tym wariatom. Poklepałem ją tylko w ramię, w końcu foch kiedyś jej przejdzie.

[Reece Hall]

- Tatuaż. Szczyt marzeń Calloway'a. - uśmiechnąłem się lekko do siebie razem z Calloway'em. Spojrzałem na Jones'a. - Whyatt'owi się podoba ten pomysł.

[Andrew Morris Jones]

-Oookeeej... - z torby, którą miałem przy sobie, wyciągnąłem starą grubą księgę, oprawioną w skórę, na której były wytłoczone znaki. Zacząłem ją wertować. Ellen prychnęła i przeszła za mnie, a kiedy stanęła po mojej drugiej stronie, była już psem.