Icar na ziemi zaczął się już czuć jak u siebie. Zgarnął się z ziemi z widocznym trudem, odsuwając się nieco od Leka, by wstać. (-19)

Icar wolał już nie ryzykować. Podniósł rękę w geście poddania, siedząc na ziemi i ciężko podpierając się jedną ręką. Laska leżała smętnie obok niego. Alice, widząc w jakim jest stanie, ruszyła już ku niemu, ale nie zdążyła. Icar runął do tyłu na ziemię, tracąc przytomność. Skie i Onyx od razu do niego podbiegli i pomogli mu przejść na bok.

Icar ocknął się n ziemi kilka sekund później. (-20)

Wstał jednym ruchem nóg, szybko waląc Leka w twarz jedną ręką, drugą zaś w brzuch, w okolice rany postrzałowej.

Onyx ustawiła się w rzędzie - byle jak najdalej od Yvonne, która ewidentnie to zauważyła, gdyż na jej białej twarzy pojawił się gorzki, drwiący półuśmiech.

Icar ustawił się na środku polany, swobodnie stając i lekko podpierając się na misternie rzeźbionej lasce. Poprawił sobie łososiowy melonik prawą dłonią, owiniętą w pomarańczowy pasek materiału.

Onyx, po zorientowaniu się w mentalności ataku, zastosowała barierę. (-10)

Onyx pojawiła się za Alex i wysłała w jej stronę serię kul ognistych.

Onysablet przeteleportowała się za Alex. (-1)

Onyx wyszeptała magiczne słowa i Alex została opętana ostrą jak brzytwa pajęczyną od stóp do głów.

Yv spojrzała z góry na Mitrę.
- Uważaj na swoje bielutkie ząbki, kotek... Bo ci mogą wypaść. - mrugnęła do niego i odeszła powoli, stając za Icarem.

Yv wylewitowała się dwa metry w górę, zarabiając tylko draśnięcie. (-2)

Yv utworzyła pod Mitrą kałużę wrzącej smoły i dowaliła mu jeszcze kulą smoły w twarz.