Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Lola]

Po prostu duża łąka, wielka, ogromna. Ludzie tutaj przyprowadzają bydło na wypas, oczywiście, mają tam jakiś teren ogrodzony. Ale nie zawsze udaje im się dopilnować zwierząt i uciekają.

[Carry/Cash]

*Trzęsienie ziemi*

[Lola]

Wdreptała, nudząc się. Rozejrzała się i zaczęła truchtać przed siebie.

[Carry/Cash]

Wszedł Carry. Miał skupiony wyraz twarzy i wpatrywał się z uporem w jeden punkt przed sobą. Na jego głowie dało się zauważyć coś jakby szklana miska z dziobem z przodu, na wysokości nosa, wtapiająca się z tyłu w czaszkę Carry'ego. Ściągnął płaszcz i szalik, rzucając je na ziemię, po czym rozdarł od dołu rękawy koszuli. Z ramion prostopadle do kości zaczęły mu wyrastać szklane wypustki, po chwili tak długie jak jego ręce, podobnie jak z przedramion. Po chwili między szklanymi kośćmi skrystalizowała się cienka błona. Carry zacisnął zęby i wygiął ramiona do tyłu. Rozległo się kilka chrupnięć, kiedy stawy i barki mężczyzny przemieściły się bliżej kręgosłupa. Kręgosłup wygiął mu się jak u ptaka, ciało wydłużyło i załamało. Jego tułów i nogi pokryły się szkłem. Na jego butach skrystalizowały się szpony. Szkło z klatki piersiowej połączyło się i stopiło z dziobem, który Carry na próbę otworzył i zamknął, wydając piskliwy zgrzyt. Wypustki po bokach szklanego łba zrobiły się czarne, na kształt oczu pterodaktyla. Carry, już w całości zamaskowany, machnął skrzydłami parę razy i odbił się. Wzleciał w górę i zaczął krążyć nad łąką.

[Jacqui]

*Tu Jack, jakiś idiota miota się po terenie. Może zwabić szklanych.*

[Carry/Cash]

Carry, słysząc myśl Jacqui, wydał z siebie przeciągły pisk szklanego pterodaktyla - iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii ;-; - i machnął skrzydłami, wzbijając się wyżej.

[Lola]

Spojrzała w górę. Cofnęła się i schowała się w wysokiej trawie. Te pterodaktyle ją wkurzały. Warknęła pod nosem.

[Shereena]

Weszłam, stąpając ostrożnie po zeschłych trawach i roślinach. Rozejrzałam się, utrzymując jednak wzrok przy ziemi, bo każde, nawet najmniejsze, potknięcie, byłoby dla mnie zgubne. Po przejściu kawałka i zatrzymywaniu się trzykrotnie, by wyplątać się ostrożnie z przydługich pnączy, dostrzegłam białego wilka. Już wcześniej, idąc przed siebie, widziałam dziwne stworzenia i jakieś błyszczące, przezroczyste monstra, ale ten wilk nie wyglądał mi na jednego z NICH. Miałam tylko nadzieję, że nie będzie agresywny, albo w ogóle mnie nie zauważy. Przykucnęłam powoli w trawie, koncentrując się na dobrym ułożeniu nóg i rąk, żebym nie straciła równowagi. Podeszłam, czy raczej podczołgałam się bliżej.

[Carry/Cash]

Carry machnął skrzydłami, wzbijając się na chwilę jeszcze wyżej, po czym zapikował i znów wyrównał lot. Uznał, że już chyba będzie umiał się podszyć pod szklane stworzenie i wylądował. Jakby zbił się sobie, ściaśnił i oparł dziób o ziemię. Po chwili opuścił ciało w postaci czegoś niematerialnego (;-;) i rozejrzał się. Kiedy używał projekcji astralnej, nie mógł go nikt zobaczyć ani wyczuć, jednak on sam też nie mógł się z nikim porozumieć.

[Shereena]

Zobaczyłam lądujące połyskliwe stworzenie. Przyjrzałam mu się, zbliżając się nieco i starannie stawiając dłonie i stopy na nierównym terenie. To był chyba jakiś ptak. Alebo raczej dinozaur. Coś jak pterodaktyl czy pterodon, nigdy nie umiałam tego rozróżnić. Wytężyłam wzrok. On był szklany? Szkło to taki kruchy materiał... Tak jak moje kości. On, ten pterodaktyl, i ja, mamy dużo wspólnego. Ale on może z wyglądu był taki... Taki nietrwały. Na pewno te szpony, ten dziób, ten ogon - są jak zbudowane z diamentu. To trochę podobne do mnie. Tyle, że ze mną jest na odwrót. Choćbym nie wiem jak wydawała się silna, złamać mnie może najlżejszy podmuch.

[Lola]

Nagle podniosła łeb do góry, budząc się jakby z letargu. Przeciągnęła się i rozejrzała. Zobaczyła jakąś dziewczynę, która zachowywała się dość.. dziwnie. Westchnęła i powoli ruszyła w jej stronę, co pewien czas patrząc w górę czy jakiś cholerny pterodaktyl nie leci w ich stronę. Stanęła jakiś metr za dziewczyną.
- Wszystko dobrze? - powiedziała najspokojniej jak umiała; fakt, widok gadającego wilka nie należał do normalności.

[Shereena]

- Oh God! - podskoczyłam, lądując wśród traw. Poczułam nikły, ale rosnący ból w małym palcu prawej dłoni, oczy wywinęły mi się białkami do góry i błysnęły błękitem. Po chwili zamrugałam, jęknęłam cicho, a oczy wróciły mi na swoje miejsca (wiadomo o co chodzi ;^;). Spojrzałam na białego wilka z niejakim przerażeniem.
- Jak... Co... Plumkający wylk? - zająknęłam się, automatycznie mówiąc tylko sobie i Colette znanym 'językiem'. - Uuk... Ciag, wsio okay.

[Carry/Cash]

Wrócił do ciała, otwierając oczy. Szkło na Carry'm zaczęło się jakby rozpuszczać, znikać. Wyprostował się, jego nogi wróciły do normalnej ludzkiej postaci. Jednocześnie wypustki z ramion i przedramion odłamały się i spadły na ziemię, roztapiając się; rany na rękach Carry'ego natychmiast się zrosły. Ułamał się także dziób, szklana kopuła na głowie zmiennokształtnego pękła na dwie części i rozpuściła się. Carry wygiął ramiona do przodu, stawy i barki z trzaskiem wróciły mu na swoje miejsca. Wszystko to trwało zaledwie minutę. W ciągu następnych dwóch sekund Carry upadł na ziemię, jęcząc pod nosem przez zaciśnięte zęby i nie mogąc się ruszyć.

[Carry/Cash]

-Aaargh. - jęknął Carry, zezując w bok na swój płaszcz i szalik. Za Chiny nie zdołałby teraz się po nie ruszyć. Legł więc w bezruchu na plecach, wpatrując się w chmury.

[Lola]

- Ej, nie bój się - mruknęła, siadając. - Nie gryzę, czy coś.